Kung Fu (Gong Fu) tradycyjna chińska sztuka walki mająca swe korzenie w klasztorze Shaolin.
Kung Fu jest ogólnym terminem określającym mistrzostwo w sztuce lub też trudne zadanie, do którego trzeba dojść poprzez skoncentrowany wysiłek. Oznacza więc to dużo pracy lub ćwiczeń.
Rzeczywistym chińskim terminem określającym sztuki wojenne jest Wu Shu, który oznacza właśnie sztuki wojenne i trening w celach samoobrony. Wu - wojenne, Shu - techniki. Ideogram Wu Shu składa się z dwóch części. Pierwsza przedstawia akt zatrzymania, a druga jest piktogramem włóczni. Razem symbolizują one ideę wykorzystania militarnej siły do przeciwstawienia się brutalności oraz propagowanie pokoju poprzez odrzucenie tarcz i włóczni. Jest to oparte na starodawnym powiedzeniu, że "broń jest jak ogień, który nie zgaszony w odpowiedniej chwili może zgubić jego użytkownika". Stało się to mottem późniejszych wojennych artystów, którzy nie chcieli uciekać się do wykorzystywania swoich umiejętności walki, jeśli miały one spowodować jedynie szkodę. Ich sztuka była przeznaczona do służby i ochrony przy jednoczesnym maksymalnym unikaniu konfliktów. Jeśli jednak walka była nieunikniona, mistrz mógł natyczmiast uczynić napastnika bezbronnym.

Program nauczania w Akademii obejmuje są dwa style - Białego Żurawia (Bai He) i Długą Pięść (Chang Quan), a w oparciu o ich techniki trening Sanda (realna walka i samoobrona), a także techniki dźwigni na stawy Chin Na (Qin Na) oraz trening z tradycyjną chińską bronią (kij, szbla, miecz, włócznia...).